Dit kleine wrakje (Philips L2x70b draagbare buizenradio) stond al een tijd in een kleine kringloopwinkel in Zaandam. Ik heb hem ooit ter plekke getest voor de verkoper - hij werkte met veel haperen en kraken. Er zat een kleine anodebatterijvervanger in, dus met één D-cel er bij ging alles goed.
En zo ziet ie er nu uit!
Allereerst had ik het oppervlakkig vuil met vochtige schoonmaakdoekjes weggehaald, maar hij was nog steeds erg grauw. Vervolgens met tandpasta gepoetst, toen was het boekbinderslinnen weer mooi, maar het zat nog wel los.
Ik heb dat weer vastgeplakt aan de kast met houtlijm, wat ik met wattenstaafjes en een dikke injectienaald 'subcutaan' heb ingebracht op plekken waar je er niet direct wat op kan smeren (het zit ook nog vastgenaaid).
De kast is van een soort behandeld hardpapier gemaakt, en helaas door vocht in de loop der jaren erg bobbelig geworden. Hier heb ik verder niets aan gedaan.
De knoppen gepoetst met Commandant, die glanzen weer mooi. De bedieningsorganen gangbaar gebruikt met kruipolie en gesmeerd met PTFE spray.
Het enige wat nog mist, zijn wat mooie messing schroeven die de onderkant en bovenkant van de kast samen houden - en officieel ook nog een draagriempje maar die laat ik achterwege.
De anodebatterij-vervanger (Silver Exciter) laat ik ook achterwege. Ik heb enorme mazzel gehad, toen ik 'm aan het testen was. Ik heb geen vrees voor die 67v, dat zal vast prikken maar niet heel gevaarlijk zijn. Maar wat is hier wel gevaarlijk aan?
Wie het ziet mag het zeggen, ik kreeg er zelf even kippenvel van.
Het is wel een leuke curiositeit. Volgens mij zit er een soort stabilisatiebuis in die de spanning op een zener-achtige manier constant houdt. Maar het schema moet ik nog uittekenen.
Voor de compleetheid nog het schema van het radiootje. De eenvoud zelve. Ik heb het verbruik nog niet gemeten, maar veel is het niet.
