Op 19 februari 2017 18:10:53 schreef testman:
kende een vertegenwoordiger die tot 2015 nog als werktoestel een nokia 6310i had van 15 jaar oud.
Ik heb tot februari vorig jaar nog met een Nokia 3310 rondgelopen als standaard telefoon. Dat was zelfs nog een 'vervanger' van de 3310 die ik daarvoor had en steeds vaker last kreeg van een wegvallende SIM-kaart.
Met dat toestel durfde ik tenminste het magazijn in.
De telefoon die ik daarna kocht (een N97 mini van hetzelfde merk) is, zoals waarschijnlijk menig smartphone, niet gemaakt op de ruwe omgeving van een magazijn. Ook nu ik weer in de werkplaats zit en nog geregeld tegen dingen aan stoot (dat gebeurt nu eenmaal als je werkt) pak ik toch geregeld dat ding erbij om te kijken of het scherm nog heel is na een lelijke ontmoeting met een tafelhoek of iets dergelijks.
Bijna elke collega heeft een 'echte' smartphone, die hij dus ook niet op zak heeft, maar op tafel of in de gereedschapskar heeft liggen, vanwege de beschadigingsrisico's. Tja, dat haalt voor mij het hele nut van een GSM onderuit, maar ik ben dan ook ouderwets.
@ Tidak Ada & RAAF12: nog leuker was het als je de snelheid op 360 zette: dan kon je die banaan dwars door gebouwen heen smijten (moet je nagaan, 20 tot 22 jaar na dato of zo, dat ik dat nog weet)
Leuk om erachter te komen dat het meegeleverd werd bij DOS. M'n vader was systeembeheerder in die tijd en zowel in het spamfilter van de e-mail als via-via werd er een hoop software verspreid, dus 'Ik heb nu toch zo'n geinig spelletje gevonden' was een vrij veel gehoorde uitspraak.
Toen het pand verbouwd werd, kan ik me nog herinneren dat ik een keer een ruimte binnenkwam die toebehoorde aan de audiovisuele dienst: Er mocht toen nog gerookt worden en op de vrijdagmiddag dat ik er samen met m'n pa langskwam zaten er 4 of 5 volwassen mannen met bier en peuken naar een scherm te staren waarop dat gorilla.bas draaide. En juichen dat ze deden als een van de twee getroffen werd...
Nibbles ken ik inderdaad ook
Ik las net trouwens nog wat over amber schermen... Dat kan ik me nog herinneren van groep 4 van de basisschool: of de leraar, of een handige ouder (of misschien wel gewoon een onderwijsgigant) had een reken-programma op de PC gemaakt.
Stiekem was het best wel 'cool' dat je zoiets op de computer kon doen. In koeienletters (uh... koeiencijfers) kon je tafels oefenen, delen, vermenigvuldigen enz. en ook een moeilijkheidsgraad kiezen.
Recent is m'n grootmoeder overleden en tussen alle papieren en foto's kwamen we ook een papiertje tegen waarop in nogal typische 'computerletters' een groet aan mijn grootmoeder geschreven was door een van m'n neven, samen met een uit matrix-dots bestaande tekening van een persoon achter een computerscherm, inclusief vermelding 'Ik heb deze kaart op de computer gemaakt, mooi he?'
Het is niet voor te stellen