Show your projects! Part 34

Geen boem,maar 2x zo dik is ook niet fijn..

Dat zo'n ronde cel dikker wordt heb ik nog nooit gezien....

Nou, dan zou ik vast zeggen: hou je hart maar vast!

Op de 'sloop'laptop van m'n pa een andere versie van BQEVSW geïnstalleerd, samen met de EV2400 support components. Geheel voorbereid op bakken met foutmeldingen, was het best apart dat het in 1 keer lukte om er in te komen: van de bq20z65 zal ik wel niet meer goed genoeg onthouden hebben wat ik uiteindelijk deed waardoor het wél werkte.

Maar het SBS-scherm gaf al enig uitsluitsel: ChgM en AM bits (je ziet ze onder Battery mode) set, de bits die SMbus broadcasts regelen en clear moeten zijn om broadcasts mogelijk te maken.

In System Data van het dataflash vallen heel veel zaken op:

Lifetime Max Temp: holy hell! Hij is over de 60 graden geweest!

Lifetime Min en Max Cell Voltage is apart: 326 mV en respectievelijk 6432 mV. Allebei onmogelijk zónder PFstatus.

Ook Max Pack Voltage klopt van geen kanten: 10500 mV kan echt niet in een 2-cel pack.

Ook Lifetime Temp Samples toont een absurd hoog getal (491322) voor een accu die maar 1 cycle doorlopen heeft: zelfs mijn V-mounts met 19 cycles stonden niet zo hoog.

Bij Charge control staan ook wel wat aparte zaken:

Ik vind 3,5 Ampere voor 2 cellen die bij standaard lading 2,5 Ampère mogen krijgen, nogal optimistisch, ook gezien de miezerige contactjes van deze packs. Dat er daarnaast, ondanks SMbus communicatie naar de buitenwereld, 0 aanpassing is voor temperatuurgrenzen, vind ik ook niet prettig.

Bij Configuration Register B heb ik 244F ingevoerd, om zowel Packet Error Communication voor zowel lader als host in te schakelen en het BCAST-bit ingeschakeld.

Daarna heb ik de accu in de lader geplaatst: helaas, die weigert 'm nog altijd.

Daarom heb ik, om 'm op de camera te kunnen testen, eerst de labvoeding weer van stal gehaald. Het meest aparte: zelf laden werkt nog altijd niet. Dat vind ik raar, want als dat aan ontbrekende communicatie of authenticatie zou liggen, zou ik verwachten dat het op de camera ook niet werkt.
Dus buiten het IC om de cellen flink op spanning gebracht tot zo'n 8,1 Volt packspanning.

In de camera helaas ook geen vooruitgang: nog steeds een vraagteken in het batterij-icoon.

Daarop besloot ik me eens op de FETs te storten.
Bij het Ohms doormeten van de FETs geeft de discharge-FET constante doorgang, maar gaat m'n meter ritmisch piepen bij het meten van de charge-FET. Dat verklaart ook de wiegende wijzermeter van m'n pa die ik gebruikte tijdens metingen in precharge-modus, waarbij mijn digitale meter steeds op en neer pendelende cijfers liet zien. Met de scoop op pin 38 (CHGFET aansluiting) werd nog wel wat meer duidelijk: hier gaat iets niet goed...

Die FET haal ik er dus eerst maar eens af, maar ik twijfel ook over de toestand van de 20z45. Hoe het mogelijk is dat die géén Permanent Failure uitgesproken heeft is me een raadsel: echt alle ingrediënten daarvoor zijn aanwezig geweest.
Bepaalde situaties in unsealed modus kunnen deze status onderdrukken (lees: hij komt voor, het IC rapporteert dat ook, maar het wordt níet in het permanent fail register opgeslagen) maar die situatie is voor zover ik weet niet van toepassing.

Wordt vervolgd!

Zou de charger en/of camera die accu niet net als jij kunnen uitlezen en dan op basis van "max cel spanning > 9000 mV", of "min cel spanning < 2000mV" of "max temp > 50" kunnen beslissen dat ie het niet meer vertrouwt. En dat ze het liever zo doen dan via het "PF" bitje? Kan je die lifetime registers niet op wat normalere waardes zetten? Het lijkt haast alsof het chipje een non-volatile-memory fout heeft opgelopen.

Dat zou kunnen, maar dan verwacht ik dat er bij broadcastbits = set (en communicatie dus uitgeschakeld, ja lekker logisch) er domweg geladen zou worden.
Daarnaast heb ik die veiligheden bij mijn Z65 getest: de nieuwe die ik nodig had na het opblazen van 1 van die chips maakte het makkelijker om de veiligheidsgrenzen te testen: ik heb toen bewust de voeding te hoog gedraaid (zoals ook aangeraden wordt in de application notes) en gekeken wat er gemeld werd: er werd netjes een overcharge-condition in het fault-register weggeschreven, maar eenmaal opgeheven kon ik daarna gewoon laden. Pas als het een PF-status wordt, gooit het IC normaliter de deur dicht.

Dat de camera daarnaast nog altijd in het duister tast, sterkt me in de overtuiging dat er wat met de Authenkey's gerommeld wordt, al twijfel ik steeds meer aan de gezondheid van de Z45, want ik heb net de FET verwijderd en hij gaat vrolijk door met dat rare pulsgedrag op pin 38. Het is nu zelfs nog erger, met een langere 'laag' pauze tussen de al vele rare lage pauzes in. Pakweg elke 15 seconden of zo dipt de spanning enkele seconden naar 7,1 Volt, om daarna weer met die seconde-precieze pulsjes verder te gaan: precies het gedrag wat ik waarnam met m'n meter.

Een PF-status gaat altijd vooraf door een safetystatus (even uit m'n hoofd hier, ik kan er naast zitten): dit om een SMbus-host/lader de kans te geven de foutsituatie te beëindigen en (als dat niet lukt) het IC in te laten grijpen.

Daarnaast is de PF-status een absoluut 'einde-oefening': met het vele lezen van de 20Z65 is me wel bijgebleven dat ik dan soms dacht 'ja maar wat nou als...?'. Het komt er simpelweg op neer dat elke foutsituatie opgevangen wordt door controlemechanisme nummer zoveel, dat bij constateren van een fout, een safetystatus veroorzaakt en (op basis van de overige instellingen) uiteindelijk een PF-status en als dat faalt, er wel weer een extra mechanisme aangesproken wordt om alsnog een PF-status te genereren.

Echt telkens als ik dacht dat het defect raken van zus of zo een ongecontroleerde situatie zou kúnnen veroorzaken, bleek daar wel weer een software-controle voor te zijn. Die dingen kunnen simpelweg vrijwel niet falen met gevaar voor de gebruiker of apparatuur. Ze worden niet voor niets ook in medische apparatuur gebruikt, waar het wel erg prettig is om te weten hoe lang de accu het nog precies uithoudt, ook als die al een paar jaar oud is.

Inmiddels ben ik wat verder gaan neuzen in het dataflash en zie ik dat er tegenstrijdige instellingen inzitten:

Bij de eerste beveiligings-laag staat de Overcharge beveiliging op 3000 mA. Leuk als de maximum laadstroom op 3500 mA staat.
Ik zou even moeten meten wat de laadstroom is als de lader een poging waagt.

Ik snap daarnaast niet waarom onder Gas Gauging Qmax Cell 2 en 3 op 5200 mAh staat: die cellen zijn er niet, want het is een 2-cel pack...

Sowieso zou MaxError niet op 5% moeten staan: dat hoort 1% te zijn. Dat UpdateStatus op 0x04 staat, klopt ook niet: elke goed ingeleerde accu veroorzaakt 0x05 of 0x06,of 0x0E niet 4.

Kort gezegd: er klopt van alles niet aan deze accu.
Tegelijkertijd herinner ik me dat mijn nieuwe Z65 ook wat rare dingen had voordat 'ie z'n leercycli goed doorlopen had.

Op 1 mei 2022 01:52:24 schreef weardguy:
....

Dat wordt dus een slooplaptopje van m'n pa hier in huis 'opofferen' om de betreffende versie op te installeren.

Wordt vervolgd!

Het is mosterd na de maaltijd en voor jou niet van toepassing dankzij je pa, maar je zou een tweede OS (Windows of Linux) naast je eerste OS van je laptop kunnen installeren en daarop de 'andere versie van BQEVSW' installeren. Dan laat je die zijn ding doen en op het einde gooi je indien gewenst die extra geïnstalleerde OS met alle applicatie-software weg.

Een virtuele machine is nog "zekerder" dat je de bestaande installatie niet om zeep helpt. Maar om dan met hardware te gaan babbelen is m.i. altijd problematisch.

Voor linux is er Boot-Repair. Die zorgt ervoor dat je windows en overige OS'en kunt opstarten als bij installatie of verwijderen van een OS iets mis is gegaan en daardoor de computer of een OS helemaal niet meer opstart.

Op 1 mei 2022 22:49:16 schreef ohm pi:
Het is mosterd na de maaltijd en voor jou niet van toepassing dankzij je pa, maar je zou een tweede OS (Windows of Linux) naast je eerste OS van je laptop kunnen installeren en daarop de 'andere versie van BQEVSW' installeren.

Dan kom ik dus op gebieden waar ik geen verstand van heb
Linux gaat helaas niet, daar het BQEVSW programma alleen op Windows werkt. Daar de originele drivers zelfs iets met de LPT-poort regelen om dat om te zetten naar USB, geeft het wel aan hoe (eigenlijk) hopeloos ouderwets die software is. Best onbegrijpelijk dat zelfs hun nieuwste software (BqStudio) er nog altijd op schijnt te leunen.

Op 2 mei 2022 20:45:48 schreef rew:
Een virtuele machine is nog "zekerder" dat je de bestaande installatie niet om zeep helpt. Maar om dan met hardware te gaan babbelen is m.i. altijd problematisch.

Zeker. En al helemaal omdat dat programma zoveel vage foutmeldingen geeft. Ik weet pas sinds dit weekend dat het aan de TUSB3410 chipset ligt die voor een USB-3 kaartje gebruikt wordt dat het ding op mijn desktop niet werkt.
Maar ik weet ook dat het op m'n oude Windows 7 machine niet vlekkeloos werkte: onder een bepaalde scherm-afmeting ging het goed, maar als ik het per ongeluk maximaliseerde op m'n 2560 pixels brede scherm, was het meteen mis en kreeg ik een vage runtime error.

@ Ohm pi: leuk, maar dat is het probleem niet
Het ging om software van Texas Instruments die voor die BQ-chips geïnstalleerd moest worden. Maar elke chip, zelfs elke firmware soms, vereist z'n eigen software-versie. Omdat ik nog twee accu's met BQ20Z65 moet doen en die configuratie na heel veel proberen vorig jaar, eindelijk goed werkte, durfde ik de versie voor de 20Z45 niet op dezelfde machine te installeren.

Ik ga van het weekend nog eens kijken wat een wél werkende accu uitspuugt kwa data. Het is dat ik echt geen idee heb of en hoe je SHA-1 kan afluisteren danwel kraken, maar wat zou het leuk zijn om nog dieper in die accu's te duiken

De hardware is gewoon een 1M weerstand tussen de TOUCH_PIN_A en TOUCH_PIN_B .... En een breadboard draadje aan pin B.

#define TIMEOUT 1000000

int get_touch ()
{
  int t;

  gpio_set_dir (TOUCH_PIN_A, 1);
  gpio_set_dir (TOUCH_PIN_B, 1);

  gpio_put (TOUCH_PIN_A, 0);
  gpio_put (TOUCH_PIN_B, 0);
  sleep_us (1);
  gpio_set_dir (TOUCH_PIN_B, 0);  // B is input. 

  gpio_put (TOUCH_PIN_A, 1); //... drive A high. 
  for (t=TIMEOUT ;t && (gpio_get (TOUCH_PIN_B) == 0); t--) {
    /* Nothing */
  }

  gpio_put (TOUCH_PIN_B, 1);
  gpio_set_dir (TOUCH_PIN_B, 1);
  sleep_us (1);
  gpio_set_dir (TOUCH_PIN_B, 0);  // B is input. 

  gpio_put (TOUCH_PIN_A, 0); //... drive A low. 

  for ( ;t && (gpio_get (TOUCH_PIN_B) == 1); t--) { // symmetric. 
    /* Nothing */
  }
  return TIMEOUT-t;
}

Bij het opstarten even 10x deze aanroepen en door 10 delen. Dan kan je gewoon in een enkele aanroep detecteren of je (door de isolatie heen!) dat draadje vast hebt. Door een paar honderd keer dit aan te roepen is de detectie-afstand tot een 5cm te vergroten.

Door dit in de PIO module te programmeren kan het denk ik nog eens 4.5x meer resolutie opleveren. Of dat echt helpt weet ik nog niet.

Tegen al het HF geweld bouwde een field mill, een antenne voor DC

Het geheel bestaat uit een mechanische shutter aangedreven door een gesloopte vierdraads CPU fan, welke beurtelings twee sets van twee elektrodes afdekt.

Achterkant:

De resulterende stroom wordt met een TL072 omgezet naar spanning en in een Arduino Pro Micro (32U4) verder verwerkt. De 072 wordt gevoed door een DC-DC convertertje, het geheel uit de USB.

De firmware doet synchrone detectie en wat middeling. Tevens is er een mode om direct de inputs naar buiten te schuiven om te testen met de Arduino plotter.

Kalibratie onder een alu plaat op een 300V voeding:

Resulterend kalibratietrapje in de plotter, stappen van 100V, dat is 1430V/m bij een afstand van 70mm.

De adc begint afhankelijk van de golfvorm vast te lopen ergens voor 30 kV/m. Zodra dat gebeurd laat ik de uitgang 0 aan geven, zodat metingen linear zouden moeten blijven. De ruis is enkele tientallen V.

Leuk projectje, de bonus van die CPU fan is dat je de tacho er gratis bij krijgt.

Deze ooit gezien?
http://hcrs.at/FELDMU.HTM

Nee, maar die zal ik zeker eens vertalen en lezen

Direct een µC in is imo vandaag de dag wel handiger. Je krijgt meer informatie, in de golfvormen kan ik zones op de sensor onderscheiden, en door het integreren over een periode een grote resolutie. Maar qua common-mode onderdrukking zal er iets te zeggen zijn voor een analoge verschilversterker.

Zo ziet de "scope" functie er uit:

Deze tacho heeft nog precies de benodigde golfvorm ook: 2 pulsen van 90 graden.

Ik was er al wat langer mee bezig, maar vandaag is het gelukt om m'n Xerox Phaser 6000B laserprinter te repareren.
Hij pakte geen papier meer, dus ik vermoedde dat er wat rolletjes stoffig waren. De roller waar ik bij kon was het niet, de roller waar ik niet bij kon bleek het achteraf wel te zijn. Daarvoor moest wel het hele ding uitgekast worden, nog meer rollers, tandwielen, PCB's verwijderd worden, etc. enz. Ik had een handleiding, maar die is nogal lastig te hanteren: om 1 onderdeel te verwijderen moet je voor het pad er naartoe wel 5 pagina's openhouden én onthouden in welke volgorde je bezig was. Weer samengebouwd wilde hij het uiteraard niet doen. Dat bleek een stekkertje op de voeding dat was losgeraakt.
Daarna pakt ie weer gewoon papier en print weer alsof er niets gebeurd is.
Enige probleem, wat ik anders eigenlijk nooit heb, is dat ik nu een schroefje drie (3!) schroefjes over heb.

Schroefjes houden we allemaal over. En hoe meer we er overhouden, des te beter alles werkt.

Eigenaardig... Ik kom vaak schroefjes tekort bij de her-montage.

Dat zullen dan de schroefjes zijn die de fabrikant had wegbezuinigd.

Of die vind je later in het tapijt... of waarschijnlijker in je blote voet.

Op 25 mei 2022 13:05:51 schreef rew:
Of die vind je later in het tapijt... of waarschijnlijker in je blote voet.

IC'tjes blijven ook altijd met de pootjes omhoog liggen

IC'tjes blijven ook altijd met de pootjes omhoog liggen

En als je er op trapt heb je een IC-in-voetje.

Op 24 mei 2022 23:30:27 schreef Hoeben:
Schroefjes houden we allemaal over. En hoe meer we er overhouden, des te beter alles werkt.

Ik hou nooit schroefjes over en ik heb nooit schroefjes tekort.
Bij mij past het laatste schroefje nooit in het 'bijbehorende' gaatje. Schroefje is te lang of tekort, of het schroefdraad is iets te grof of iets te fijn.

Ik heb jaren geleden in een laserprinter ooit een een (raar van vorm) beugeltje overgehouden. Nooit kunnen ontdekken waar het ding origineel zat. Ik kon wel aan het montage gaatje zien aan welke kant de schroefkop zat en dat maakte het nog mysterieuzer.

-edit- Nog wat: Wat is een "field mill, een antenne voor DC" (Post van Aart)? Nooit van gehoord, wat zou dat moeten doen?

Een field mill is een elektrostatische veldsterktemeter, een instrument om potentiaalverschil te meten zonder dat er stroom loopt.
Als men er bijvoorbeeld een stuk opgewreven PVC buis boven houdt is zo een veldsterkte van tientallen kV/m te meten.

Elektrostatische elektriciteit is soms interessant, vooral als er dingen onverwacht kapot door gaan

Voor de vakantie had ik een "Insuline koeldoosje" gekocht, simpel dingetje met een Peltier element en een ventilator. Hij schijnt 25 graden onder de buitentemperatuur te kunnen maar als hij <30 Graden kan blijven ben ik al lang blij.
Op de camping zelf heb ik een compressor (camping) koelkastje, dit is meer voor "een dagje weg".

Qua inhoud Chinese telling denk ik want ik tel toch echt 6 pennen op het plaatje (gaan er overigens maar 5 in).

Te voeden met een adapter of vanuit de 3, 18650 oplaadbare cellen.
Aangezien ik een ontzettende z**kerd ben mbt "monotoon" geluid (en nog een heeeeeeleboel andere dingen ) het ding uit elkaar gehaald om eens naar de ventilator te kijken die maakte nogal lawaai.

De ventilator zat gewoon met 2 parkers op het koelelement geschroefd. Met de frees wat ruimte gemaakt op de 4 hoeken, afstandsbusjes er op en de ventilator in rubbertjes vastgeschroefd. Scheelt een stuk qua geluid en als ik hem voorover leg (deksel heeft magneetsluiting) , dus ventilator vertikaal hoor ik m helemaal niet.

Display lijkt gekrast maar daar zit de folie nog op.
Nu nog een 12V->5V convertertje voor in de sigaretten aansteker.

Sinds kort ben ik overgestapt op een ander beeldscherm. Mijn LG 34UB67-B had eigenlijk al sinds het begin een probleem dat het beeld zo nu en dan spontaan wegviel: ook het backlight viel uit en de LED onderaan het scherm gaf aan dat 'ie het spoor volledig bijster was. Na enkele seconden (soms wat langer) kwam het beeld weer vanzelf terug. In die tussentijd, ik dacht eerst dat de PC geheel vastliep, werden muisbewegingen en toets-aanslagen gewoon geregistreerd, dus dat was het probleem niet.

Bij m'n eerste computer schoof ik het nog op de videokaart die (geloof ik) vrijwel maximale resolutie uit moest sturen en ik verdacht daar toch wat moeite mee te hebben in het beperkte Dell Optiplex SFF990 machientje.

Ook de KVM-switch, die op papier helemaal niet bedoeld is om 2560x1080 uit te sturen, er eens tussenuit gehaald, maar het probleem bleef. Het was toen nog wel een probleem waar ik mee kon leven: hoogstens 1 keer per week of zo viel het beeld enkele seconden weg, waarbij ik al snel de videokaart uit kon sluiten. Het probleem trad namelijk bij elke aansluiting op de videokaart én het scherm op, want het eerste wat ik natuurlijk dacht, was een probleem met de connectors. Ook de kabel werd vervangen, maar zonder soelaas.
Dat m'n tweede scherm, op dezelfde videokaart, daarnaast vrolijk beeld bleef tonen, sterkte mij in de overtuiging dat het in het scherm moest zitten, óf dat ik gewoon een slechte plek in huis heb waardoor er... ja... wat dan ook gebeurt.

Toen ik in 2020 overstapte op een beest van een computer met dito videokaart, was ik verbaasd dat het probleem gewoon wéér optrad.
En vervelend: het leek nu vaker voor te komen en werd soms zo erg dat het onwerkbaar werd.

Ook nu weer bleef m'n tweede scherm stabiel beeld tonen.

Opvallend was dat het probleem totaal willekeurig optrad: soms was het bij het opstarten al mis, soms pas na u-ren gebruik. Daarnaast opvallend: het kon gebeuren bij stilstaand beeld, maar ook als de machine het heel druk had: het was dus geen probleem dat de monitor-processor het heel druk kreeg of zo.

Daarnaast verhielp opstarten het vaak, maar niet altijd: er zijn wel dagen geweest dat ik m'n PC maar uit liet en wat anders ging doen omdat het gewoon niet te doen was.

Twee weken terug was ik het echt zat: na twee keer opnieuw opstarten blééf het scherm knipperen en zodanig dat zelfs het met de muis afsluiten een opgave werd (ja ik weet het, zoiets kan ook met de toetsen). Ik besloot een ander scherm te zoeken en m'n LG te laten voor wat het was.

Pa had er wel oren naar, wou ook weten of het bij hem ook optrad, dus plaatste het scherm bij zijn computer. Na 2 dagen of iets dergelijks was het bij hem ook raak, en net zo willekeurig als bij mij, waardoor hij het scherm weer weghaalde.

Vandaag het ding opengemaakt om te kijken of ik ook maar iets kon vinden.

Handdoek op tafel, monitor met het scherm naar beneden wijzend en pogen het ding open te krijgen. Op internet had ik al gemerkt dat er geen handleiding van was hoe deze monitor te openen, maar dat de werkwijze waarschijnlijk vergelijkbaar was met andere schermen: allemaal klemnokjes.

Vóór je begint, deze schroef verwijderen. Dit is de enige schroefverbinding waarmee het plastic van de achterkant aan de print vastzit. Dat is echt een belachelijke constructie, daarover zodirect meer.

Ik begon hier met een platte schroevendraaier. Deze sleuven vind je onderaan de linker en rechterhoek. Door de schroevendraaier in te steken en dan een draaiende beweging te maken, klikte de eerste verbinding open. De rest was daarna redelijk makkelijk. Ik denk dat het openen me een kwartier gekost heeft.

Geheel met de werkwijze op het internet gebruikte ik ook pasjes, maar daar kan ik kort over zijn: daarmee is het me niet gelukt, ik moest echt met een schroevendraaier aan de gang. De plastic rand rondom het scherm lijkt een kandidaat om de nokjes te manipuleren, maar ik kwam er aan de bovenkant ook in de knel met plakband dat zo te zien aan het paneel zelf vast zit, dus daar ben ik snel mee gestopt.
De bolpasjes (die van karton blijken, ik had geen idee) bleken ook niet zo nodig. Waar op internet iedereen waarschuwde dat de klemnokjes anders weer terugvallen en zichzelf weer vergrendelen, bleven ze bij mij prima open staan.
Hier zie je me ook nog met een harde plastic pas in de weer: toen ik bij de hoek het plakband tegenkwam ben ik daar mee gestopt. Het leverde ook 0 voordeel op met openen.

En we zijn binnen. Waar ik dus verwachtte een metalen chassis voor de VESA-mount te treffen, blijkt de VESA-mount aan de plastic achterkant te zitten: al bij aanschaf en montage viel me op dat het aan de mount monteren zo verschrikkelijk flexibel en 'sponzig' aanvoelde ten opzichte van m'n oude scherm.

Verder is de constructie echt belachelijk: de print zit alleen aan de onderkant met 2 schroeven vast en boven nergens: die zweeft maar wat boven het paneel zelf.
Door die ene schroef door de plastic achterkant die weer in een klein metalen beugeltje rondom de aansluitingen schroef en het feit dat de VESA-mount aan het plastic vastzit, krijgt deze print dus alle mechanische stress te verduren bij het uitrekken of induwen van de monitor wanneer gemonteerd aan een muurbeugel.

Verder in deel 2!

Op de print zag ik niets verdachts, dus keek ik ook even onder het koelblokje van de hoofdprocessors.

En tja... Een van de chips is praktisch ongekoeld! Een klein miezerig driehoekje maakt net aan contact met het chip-oppervlak en ook de bovenste chip is niet volledig in contact met het koelschuim.

En ja, daar wordt het overduidelijk goed warm!

Nou ja, dit maar als oplossing gedaan: zelfs dáár is het schuim dus niet groot genoeg voor. Daar betaal je dan bijna 500 euro voor...

Goed, het ding is weer dichtgeklikt en staat nu weer bij m'n pa die 'm weer gaat gebruiken. Hopen dat het een oplossing is, want m'n vader was best wel tevreden met het ding voor z'n radiohobby...

EDIT: juist... dit had dus in 'Show your repairs' gemoeten... wéér de verkeerde